Każdy człowiek chce być bogaty, mieć chatę na full wypasie i najnowszego Mercedesa w garażu. Tak naprawdę każdy człowiek może to wszystko mieć. Problemem głównym jest to, że mamy za mało miesiąca w stosunku do wypłaty. Więc jakby sprawy zaczynają się komplikować już na początku. To tak samo jak idziesz…
Jestem dynamitem. Chodzącą energią i optymizmem, bez względu na to, co wyraża moja twarz. A wyglądam na osobę, która wiecznie ma minę “bez kija nie podchodź”. Zazwyczaj rozsadzała mnie energia, której nie miałam jak spożytkować. Wiem, wiem… myślicie, że teraz poleci esej na temat sportów walki czy fitnessu.
1. Kiedyś nie chciałam mieć dzieci. I to nie jest tak, że wpadliśmy, a ja nagle pokochałam wszystkie dzieci świata bo wiadomo, wszystkie dzieci nasze są. Nic z tych rzeczy. To Igrek zmienił moje nastawienie do życia/świata i małych, pomarszczonych ludzi na porodówce. Po kilku latach naszego związku, sama doszłam…
Nie ma nic gorszego niż imprezy firmowe z żonami. Ja żoną nie jestem, ale na imprezy firmowe zawsze jestem zapraszana, niestety. Tona jajek w majonezie, sałatki z tuńczykiem o smaku pasztetu i bigos na mięsiwie: zawsze obecni. Multum napuszonych dyrektorów, którzy dupsko noszą wyżej niż nos: zawsze w nadmiarze.
Czas w którym mnie tutaj nie było to czas kataru godnego wodospadu Niagara i kaszlu rodem z reklamy “kaszlu palacza”. Słowem: młody mi smarkał i szczekał na okrągło. Co ja się w przychodni nasiedziałam to moje, co nocy nie przespałam to moje i co człowiek się nauczył to też jego.
Góry i doliny, sinusoida mentalna. Wzloty i upadki od kilku lat. Każde z nas się zmieniło, może na lepsze, a może na gorsze. Tysiące wypitych razem kaw, miliony niezmienionych rolek papieru i tony siarczystych, ognistych kurew lecących pod nosem. Nie raz chęć rzucenia wszystkiego i wyjechania w Bieszczady, a nie…
Kilka dni temu wspominałam z Igrekiem czasy kiedy każdy nowo-poznany chłopak był miłością mojego życia. “To jest ON, czuję to. Na pewno weźmiemy ślub i będzie ojcem moich dzieci” – w wieku 16 lat przecież można już doskonale zaplanować sobie swoją dorosłość. Wszystko wiedziałam najlepiej, a słowa ojca: “Dziecko, jeszcze…
Czekając aż nie mąż wróci z pracy ogarniam naszą hacjendę, która ewidentnie brudzi się sama. Wrzucam chodniki do pralki, przecieram lustro, a drugą nogą biorę się za krojenie cebuli do obiadu. Słyszę, że mój telefon uparcie dzwoni gdzieś na kanapie. Przeczesując poduszki, koc i psa prywatnego – odnalazłam brzęczące dziadostwo.…
– Muszę kupić buty – niestety, ale w końcu musiało paść to zdanie z moich ust. – Fantastycznie. Oczywiście, że musisz przecież pół szafy to za mało i ja to rozumiem – odparł Igrekowaty
