Wszem i wobec, wszerz i wzdłuż głosiliśmy wraz z Igrekowatym, że ślub nam nie potrzebny. Do niczego. Nam jest dobrze tak jak jest, koleżankujemy się ze sobą i nawet nam to wychodzi. Ewentualne siniaki na ciele po ostrej kłótni staramy się ukrywać, a krzyki w mieszkaniu maskujemy ciągłym spuszczaniem wody…
Jak bardzo zmienia się życie faceta, kiedy postanawia powiedzieć: “Tak, chcę płacić wspólnie rachunki i wyprowadzać naszego psa” ?
Od jakiegoś czasu, absolutnym fenomenem rozmów jest ciąża-wpadka ewentualnie ciąża-cud. Nigdy nie rozumiałam tego pojęcia. Wpadka, czyli, że nie planowane, tak? Czyli, że zaskoczenie, tak? Że to nie ten czas, tak? No właśnie nie. Wpadka bo jest, mimo zabezpieczenia.
Nie ma czegoś takiego jak książkowy przykład. No choćbyś chciał, to nie ma… Jestem jedną z tych kobiet, które nie płaczą zbyt często. Nie wzruszam się na widok romantycznej kolacji. Nie mam kołatań serca jak Igrek klęka, nie marzę o romantycznych wieczorach pod kocykiem z lampką wina. Kominek też odpada…
W sobotę zawitali znajomi. Nawiązały się tematy godne pół litrowej flaszki, którą Igrek wraz z kolegą opróżnili – nie krzywiąc się w ogóle.
Chodzę do pracy, której nie cierpię. Zarabiam pieniądze, które pozwalają mi szaleć cały miesiąc – pod warunkiem, że miesiąc trwa tydzień. A, że ja lubię unikać w życiu nie przyjemności to stwierdziłam, że zrobię sobie plan na życie – tak w sumie to na pracę chyba?
